Μια κούπα γεμάτη καφέ να σε ξυπνήσει,
κι ένα νανούρισμα να σε κοιμίσει.
Ένα αγκάθι να σε τρυπήσει, είναι ζωή.
Είναι το άγγιγμα πάνω στην πέτρα.
Είναι η ανάσα που θολώνει το τζάμι.
Η αύρα και η ομίχλη του πρωινού.
Η απουσία μιας νύχτας,
χαραγμένη στο στήθος σου σαν προσμονή.
Για κάτι άλλο πιο ωραίο, ίσως μοιραίο,
και τι να πεις.
Αυτή η βόλτα ήταν άκυρη, μην την υπολογίσεις.
Στο υπόγειο θα ' χει καλύτερο καιρό.
Δεν θα βρέξει.
Ιωάννα Κυριακού 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου