Random thoughts again

1. Δυστυχώς, ο άνθρωπος που ξέρει την αλήθεια, 

που νομίζει πως ξέρει την αλήθεια, 

είναι άγουρος καρπός σε ξεραμένο δέντρο. 

Καλύτερα να μην μάθει ποτέ, 

την αλήθεια. 

Όπου υπάρχει κενότητα την διαισθάνεται να τρυπώνει σε κάθε πόρο του κορμιού του. 

Και να τον καταβροχθίζει. 

Για να ξεφύγει, παλεύει. 

Αγωνίζεται. 

Με τις πλανεύτρες ώρες του σούρουπου, 

 τις κατευναστικές ώρες του δειλινού. 

 Τις άσχημες στιγμές της μέρας και της νύχτας,

  που η αλήθεια κρύβεται.

Και φανερώνεται μονάχα σε αυτόν. 

2. Ήρθε...

Σαν εξιλέωση, σαν πρωινή δροσιά. 

Με άγγιξε...

Σαν την στάχτη του τσιγάρου που αγγίζει το παγωμένο τραπέζι. 

Με τα ακροδάχτυλα του νου της.

Άραγε...

Θα με σώσεις...

Σήμερα...

Αύριο, ποτέ...

Τα νήματα βρήκαν την θέση τους 

στα κουβάρια του μυαλού σου.

Το τοπίο ξεκαθάρισε. 

Η ομίχλη πνίγηκε στους υπονόμους. 

Ας ελπίσουμε να διαρκέσει.

Με αγάπη, σε φιλώ...

Ιωάννα Κυριακού 2012