Darker days, Darker times.

1. Σαν χείμαρρος ξεχύνονται τα λόγια. 

Και δεν υπάρχει τρόπος χαλιναγώγησης. 

Δεν συγκρατούνται.

Δεν σταματάνε.

Κι εσύ μόνο μιλάς, μιλάς, μιλάς. 

Και ξαφνικά,

Σιωπή!

Το κενό που μένει μετά. 

Το χάος στην ψυχή σου. 

Είναι βράδυ.

Σκοτεινό, δίχως φεγγάρι. 

Μόνο αστέρια. 

Δίπλα σου μια σκιά. 

Έχει στερέψει...

η θάλασσα στέρεψε.

έχουν μείνει μόνο τα βουνά 

που κάποτε τα έλεγαν νησιά. 

Κάτι φύκια, βότσαλα, κοχύλια, κι ένα ναυάγιο. 

Και πτώματα. 

Νεκρά ψάρια, κοίτη. 

Ξηρασία.

Ήλιος.

Η αποσύνθεση γίνεται ζωή. 

Η ζωή μεγαλώνει, ομορφαίνει.

Κίνηση, μέλισσες στο κεφάλι σου  μέσα βουίζουν.   

Ο κύκλος φέρνει αναγέννηση.

Κύκλος, όλα γυρίζουν,

περιστρέφονται, 

στροβιλίζονται. 

Πηχτός ο λόγος. 

Λακωνικός.

Κρίμα που υπάρχουν ελλείψεις. 

Να, πάλι το κενό...

Πλησιάζει αχόρταγο να σε κατασπαράξει,

να σε βουλιάξει,

να σε πνίξει.

ΦΎΓΕ!

Φωνάζεις. 

Όνειρο ήταν. Ξύπνα.

Αέναη, κυκλική κίνηση,

τ' αστέρια, ο ήλιος, η σελήνη

δεν βγήκε ακόμη, 

άραγε,

θα βγει κάποτε?

Φτάνουν οι αναμνήσεις. 

Φτάνουν οι αναρωτήσεις?

Κάποιες δεν θ' απαντηθούν ποτέ. 

2. Έφυγες.

Και μου άφησες κάτι να κατηγορώ. 

Να εναντιώνομαι. 

Να χτυπάω στους άδειους τοίχους του χαμένου μου μυαλού. 

Έφυγες.

Κι εγώ με τον εαυτό μου πλάθω ιστορίες. 

Αν...Αν ήσουν εδώ...

Ποιος θα μπορέσει να καταλάβει.

Όχι. 

Άλλο...είναι για κάποιον άλλο.

Άλλο.

Ζουν οι άλλοι...

Όλοι. 

Κι εγώ, κι εσύ. 

Με εμένα, σ' εμένα, για μένα, από μένα. 

Γιατί σε χρειάζομαι. 

Πόσες φορές ο κάποιος κλαίει?

Πόσες γελάει?

Πόσες?

Απάντηση παρακαλώ, κάποιος.

Ο πόνος τραγουδάει.

Αν τραγουδήσει θα ουρλιάξει. 

Αν ουρλιάξει, θα πνιγεί απ' τα δάκρυα. 

Αν θες, ξέρεις, αυτός, εγώ, είμαι εδώ. 

Εσύ που είσαι?

Που είσαι?

Σ' ένα παράλληλο σύμπαν?

Μπορώ να σου μιλάω για πάντα.

Έτσι δεν θα μας διακόπτει η ζωή.

Κι εσύ θα ακούς πάντα. 

Θα 'σαι εκεί πάντα. 

Πάντα. 

Οριστική αυτή η λέξη...

3.  Τι θες εδώ πέρα αυτή τη δύσκολη ώρα?
Γιατί με στοιχειώνεις ζωή? 

Ένα ατελείωτο 'δεν ξέρω', 
οι αναζητήσεις μου σκοτεινές.
Ένας τοίχος. 
Και το αδιέξοδο σε κατακλύζει. 

Πνίγεσαι...
και δεν μπορείς να πιαστείς από πουθενά. 
Υπάρχουν τρόποι. 
Δύσκολοι. 
Δεν έχεις το κουράγιο. 
Πως είναι δυνατόν να σε κούρασε η ζωή? 
Η ζωή η ωραία.
Πρόταση κενή.
Μην ξανακάνεις τα ίδια λάθη.
Το παρελθόν.
Είναι τόσο δύσκολο.

Ιωάννα Κυριακού 2011