Αφιερωμένο Εξαιρετικά!

Σκόνη από ξεραμένη αλευρόκολλα.

Και λίγα απτά καλύτερά σου χρόνια. 

Ο παλιός σου εαυτός να σε κοιτάει μέσα από τις φωτογραφίες των άλλων.   

Πες μου, πως αισθάνεσαι?

το νιώθεις?

Το παρελθόν, θα περάσει. 

Κι εσύ θα το ψάχνεις και θ ' αναρωτιέσαι...

Και η μεγάλη αναζήτηση της ζωής σου, 

θα είναι όλες αυτές, οι μικρές...

Οι στιγμούλες.

Νομίζεις ότι σε ξέχασα?

Τα τριαντάφυλλα και τα μεγάλα μαύρα πανιά που έβαλες στο καράβι σου?

Νομίζεις ότι ξέχασα το φιλικό άγγιγμα στον ώμο?

Τα ταξείδια?

Οι στιγμές...

Σε παραπλανούν. Θολώνουν την λογική με συναίσθημα. 

Οχι πάντα. 

Υπάρχουν κι οι φορές που η λογική γίνεται άλογη. 

Από μόνη της. Άνευ βοηθείας. 

Εσύ το έκανες αυτό!

Σαν το πληγωμένο κουτάβι, τώρα θα σε ξεχάσω. 

Το αποφάσισα. 

Παύω να βλέπω τα νεύματα της καρδιάς μου και παγώνω την μνήμη. 

Μην ανυσηχείς.

Δούλεψαν άλλοι για σένα. 

Άλλοι, πολλοί άλλοι μου έμαθαν το κόλπο..

Υπάρχει όμως ένα κακό, που δεν θα το μάθεις ποτέ. 

Πάντα μένει κάτι. 

Μπορεί το ίχνος να σβηστεί από την άμμο,

και ο αέρας και η θάλασσα να καταστρέψουν την πέτρα και το χώμα. 

Αλλά η γη...

μετά από σένα...

δεν θα 'ναι πότε πια η ίδια. 

Ιωάννα Κυριακού 

11.09.2004