Τα όνειρα έσκισαν την θολή ηδονή της καινούριας ημέρας.
Ξεπροβάλουν από τα σκοτάδια του μυαλού, απ'τα βάθη της ψυχής.
Και σαν νέοι επιβάτες
απελευθερωμένοι από τα πάντα,
ταμπού και ενοχές,
διεκδικήσεις και ατέρμονες υποσχέσεις
σπάνε την σιωπή μου.
Κι αν δεν γίνουν πραγματικότητα,
ο πόνος κατακλύζει και σκεπάζει το σύμπαν σαν μεγάλη μάλλινη μπέρτα.
Σκοτάδι και μετά ένα συνοθύλευμα.
Χρώματα. Παντού χρώματα.
Καταιγίδα χρωμάτων.
Αδύναμο παιδί,
που ψάχνει ζεστασιά σε μια γωνία.
Ιωάννα Κυριακού 2001-2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου